In Nederland is draagmoederschap onder omstandigheden mogelijk. Wensouders kunnen een draagmoeder binnen de eigen kring zoeken. Voor kosten die er zijn voor de draagmoeder kan een vergoeding worden gegeven. Commercieel draagmoederschap bevorderen is verboden. (bron: Rijksoverheid)

Pas in 2019 is er een kliniek in Nederland gestart met het helpen van homostellen met hun kinderwens middels hoogtechnologisch draagmoederschap. Hoogtechnologisch houdt in dat er gewerkt wordt met een eicel die niet van de draagmoeder afkomstig is. In veel andere landen, zoals Canada en de VS, zijn ze hier al veel verder mee. Zowel qua medische mogelijkheden, als wet- en regelgeving en de mogelijkheden om te zoeken naar een draagmoeder. Wij waren al voor het openstellen van deze kliniek bezig met onze kinderwens en hebben toen gekozen voor Canada. Zowel vanwege goede referenties als door het feit dat de draagmoeder een onkostenvergoeding krijgt in plaats van er dik door betaald wordt. Vergis je niet, het hele traject zou ons alsnog rond de 80.000 euro kosten.

Op dit moment krijgen veel vrienden van ons kinderen. Dit is fantastisch, elke zwangerschap en geboren baby is weer een klein wonder! En tegelijkertijd doet het ook pijn. In juli 2020 hadden wij in Canada moeten zijn met de zus van Hilje om daar in ieder geval een poging te wagen embryo's te maken. Dit ligt stil... en lijkt voorlopig echt nog wel even stil te blijven liggen. We kunnen niets. Zolang de grenzen niet opengaan, kunnen wij er niet heen. Voorlopig lijkt corona de wereld nog niet uit. Er gaan verhalen dat Canada mogelijk nog een jaar lang de grenzen sluit. We weten het niet, en dat maakt machteloos.  En Canada is door dit alles fysiek opeens ook wel erg ver weg, Corona heeft ook wel angst ingeboezemd. Wat als de grenzen nu weer opengaan, maar later weer sluiten? Wat als onze draagmoeder daar afhaakt, zij moet ook gewoon plannen kunnen maken en verder met haar leven gaan? 

In Nederland kan dit traject medisch gezien helemaal. We gaan kijken of we hier sneller al stappen kunnen zetten. We zijn immers zowel medisch als psychisch in Canada gekeurd en goedbevonden. Zowel Hilje en ik, als zijn zus Renske als onze eiceldonor. 

Alleen een draagmoeder vinden, hoe doen we dat?  We mogen dus niet actief werven... wel mogen we binnen onze vrienden- en familiekring mensen erop aan spreken. Of een blog als deze schrijven. We hopen dat het tot gespreksstof leidt, spreek ons er vooral op aan als je meer wil weten, of tips hebt?

Ondertussen genieten we extra van onze rol als oom, peet-oom, of oppas!