Het is 27 december 2020, de jubileumdatum van onze relatie. Dit gaan we zo vieren met cadeautjes voor elkaar onder de kerstboom en door vanavond lekker uitgebreid te dineren. Het is ook een dag die maakt dat we reflecteren op het afgelopen jaar, en vooruit kunnen kijken naar het nieuwe jaar. 

En wat was het een bewogen jaar. Het was het jaar waarin we een groote bruiloft zouden hebben met daaropvolgend een huwelijksreis.. het was het jaar waarin we samen met Renske en haar gezin naar Canada zouden vliegen om daar aan de reis voor ons kindje te beginnen. Dit alles ging door de COVID niet door. Het was ook een jaar waar binnen de familie verdrietige gebeurtenissen zich hebben voorgedaan. Al met al best wat te slikken.. Maar het was ook het jaar waarin we wel getrouwd zijn, waarbinnen we ons neefje Stijn hebben mogen verwelkomen, en het jaar waarin we ons extra gerealiseerd hebben hoe belangrijk familie en vrienden zijn op momenten dat je het moeilijk hebt.. Want wat hebben we, niet alleen wij, die allemaal hard nodig in een samenleving waar op dit moment je je naasten niet eens meer een lekkere knuffel kan geven. 

Maar er is meer... Het is een tijdje stil geweest op onze blog. Dit komt omdat we de afgelopen maanden zoveel verschillende dingen hebben uitgezocht en uitgeprobeerd. Alles leidde helaas tot niets...

Tot eind november een goede vriendin van Ruud aangaf interesse te hebben in het zijn van onze draagmoeder. Wat?! Ja je leest het goed! Er volgden lange whats-app gesprekken, een lang telefoongesprek met haar en haar man, en vervolgens een bezoek bij ons thuis. Zij en haar man zijn vastberaden dit traject met ons aan te gaan, en dat is zo hartverwarmend kippenvel krijgend bijzonder. Dat is niet in woorden te omschrijven. Elke keer als Ruud het er met zijn moeder over heeft, wordt er een traantje weggepinkt. Want het raakt dat iemand bereid is zoiets voor je te doen. 

We kunnen het nog steeds moeilijk geloven..  Er moeten nog wat dingen uitgezocht worden, zoals of ze medisch ook in staat is om draagmoeder te kunnen zijn. Maar voor nu lijkt er geen reden om daar twijfels bij te hebben. 

We hebben dus samen met haar en haar man besloten ons aan te melden bij een kliniek in Nederland en mogen 22 januari op intake komen. Eindelijk een stip op de horizon!

2020 is dus uiteindelijk ook het jaar waarin we afsluiten met een draagmoeder in Nederland! 

Daarbovenop hebben we ook nog steun gekregen uit onverwachte hoek. Mijn moeder heeft een vriendin, en zij en haar dochter hebben een naai-atelier waar zij prachtige kleding maken. Met de opbrengst van deze kleding steunen ze stellen die een kinderwens hebben, maar waarbij dit niet vanzelf gaat. Dochter Pauline is ervaringsdeskundige. Zij heeft ons ook meermaals gedurende ons traject bijgestaan, voor zowel vragen als morele support. Nu met kerst hebben we van hen een financiële bijdrage gekregen als steun voor ons traject. Zo onverwacht en bijzonder. We voelen ons mega gesteund. Ik raad iedereen aan om eens op hun instagram te kijken. Het is dat we zelf geen Flared-broeken dragen, maar ze zijn echt fantastisch (zie hieronder)!

https://www.instagram.com/heartinhard/?hl=nl  

Hieronder zie je ons aan het kerstdiner bij Ruud's vader. We gaan vol vertrouwen het nieuwe jaar in! Let's see what it will bring!

Stay Safe everybody!

Liefs Hilje en Ruud