Lieve allemaal,

Het is inmiddels 2 jaar geleden dat we op onze blog hebben geschreven. Er is veel gebeurd de afgelopen twee jaar. Nadat we meerdere gesprekken met Pascale en haar man Jordy hebben gevoerd, hebben zij besloten ons te willen helpen met onze kinderwens. Iets wat zelfs tot op heden niet te bevatten is!

In 2021 hebben we ons aangemeld bij Nijgeertgen (een kliniek in NL die tot op heden de enige is die homostellen wil helpen via hoogtechnologisch draagmoederschap). Renske (Hilje's zus) was nog steeds bereid haar eitjes te doneren. In 2021 volgden vele medische onderzoeken bij alle deelgenoten van onze reis, psychologische consults, en ook juridische en financiële gesprekken. Dit alles kostte bijna een jaar. Daarna stonden alle lichten op groen!

In 2022 kon de start aan het medische traject eindelijk beginnen. In dit jaar hebben we meerdere terugplaatsingen gehad, welke helaas niet resulteerden in een zwangerschap. We kunnen vertellen dat dit emotioneel zwaar is, elke keer hoop en teleurstelling. Voor iedereen die een dergelijk traject aangaat, kunnen we waarschuwen dat het een emotionele rollercoaster is. Waarbij het heel belangrijk is om met iedereen te blijven praten en je gevoelens te delen. Iedereen gaat er op z'n eigen manier mee om, maar wij vonden het heel fijn om er open met vrienden en familie over te kunnen praten. 

Op 3 oktober hadden we onze 4e terugplaatsing. Voor Hilje als echte Leidenaar een bijzondere datum ;)

10 dagen later, bleek dat Pascale zwanger was, en dat is ze nog steeds. Inmiddels hebben we de NIPT- test en 13 weken  echo achter de rug. Alles gaat goed met zowel draagmoeder Pascale als onze 'Okkie' (werknaam voor ons kindje). 

We kunnen dan ook niet wachten tot juni 2023 wanneer we ons kindje mogen verwachten! 

Ondertussen vraagt dit traject nog best veel (geregel) van ons, de wereld is nog steeds niet goed ingesteld op andere gezinsvormen dan 'traditionele gezinsvormen'.  Genoeg te doen, voor nu en in de toekomst, love is love!